Małżonkowie mają obowiązek współdziałać w trakcie trwania małżeństwa. Obowiązek ten został wyrażony w art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
„Małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie. Są obowiązani do wspólnego pożycia, do wzajemnej pomocy i wierności oraz do współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli”.
Art. 27 wspomnianego kodeksu wskazuje przy tym, że:
„Oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.”
Sposoby zaspokajania potrzeb rodziny
Jedną z form współdziałania jest obowiązek dostarczenia środków w celu prawidłowego funkcjonowania rodziny. Poza obowiązkiem zaspokajania potrzeb materialnych, istnieją jeszcze dwa sposoby przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny:
1) osobiste starania o wychowanie dzieci,
2) praca we wspólnym gospodarstwie domowym.
 |
Powyższe sposoby mogą wyczerpywać obowiązek zaspokajania potrzeb rodziny. Dzieje się tak wówczas, gdy np. jeden z małżonków nie pracuje zawodowo, a zajmuje się prowadzeniem domu, wychowywaniem dzieci.
Może być też taka sytuacja, że zarówno Ty, jak i Twój małżonek pracujecie zawodowo, jednak on na potrzeby rodziny przeznacza jedynie nieznaczną część swoich dochodów, a dodatkowo nie interesuje się zbytnio sprawami rodziny, domu, podczas gdy Ty pracujesz zawodowo a przy tym prowadzisz także wasze gospodarstwo domowe.
Co możesz zrobić, jeżeli Twój małżonek nie przyczynia się do zaspokajania potrzeb rodziny?
I. Jeżeli Twój małżonek nie przyczynia się w żaden sposób albo przyczynia się, ale w sposób niewystarczający do zaspokajania potrzeb rodziny, to możesz wystąpić do Sądu z pozwem o zobowiązanie Twojego małżonka do przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny.
Obowiązek z art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie jest obowiązkiem alimentacyjnym.
Składając pozew do Sądu, wnosisz o zasądzenie od Twojego małżonka co miesiąc określonej kwoty pieniężnej tytułem przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny.
W pozwie możesz także wnieść o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie Twojego małżonka do uiszczania na Twoją rzecz określonej kwoty pieniężnej do dnia zakończenia procesu.
O jakieś wysokości świadczenie możesz wystąpić do Sądu?
Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Sąd Najwyższy w uchwale z 13 października 1976 r. w sprawie o sygn. akt III CZP 49/76 wskazał, że „małżonkowi przysługuje roszczenie do współmałżonka o zaspokojenie swych potrzeb w zakresie odpowiadającym zasadzie równej stopy życiowej małżonków”.
Zatem, wysokość świadczeń będzie uzależniona od dochodów jakie osiąga małżonek, który nie spełnia obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny.
Pamiętaj! W powyższy sposób możesz żądać zaspokojenia bieżących oraz przyszłych potrzeb rodziny.
Co istotne, możesz żądać zaspokajania potrzeb na zasadzie art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zarówno wtedy, gdy macie z małżonkiem na utrzymaniu dzieci, jak i wtedy gdy dzieci w ogóle nie posiadacie.
Obowiązek z art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wygasa na skutek ustania małżeństwa, a także w przypadku orzeczenia separacji.
II. Ponadto, jeżeli Twój małżonek nie spełnia obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny możesz, zgodnie z art. 28 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wystąpić do Sądu z wnioskiem o nakazanie, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające Twojemu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do Twoich rąk.
Przesłankami zastosowania art. 28 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego są:
1) istnienie związku małżeńskiego między małżonkami,
2) niespełnianie przez jednego z małżonków obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny,
3) pozostawanie przez małżonków we wspólnym pożyciu.
Powyższe przesłanki muszą występować łącznie.
Zatem minusem tej regulacji, który ogranicza jej zastosowanie, jest wymóg pozostawania przez małżonków we wspólnym pożyciu.
Rozstrzygnięcie, o którym mowa powyżej, może zapaść jedynie po wysłuchaniu małżonka mającego być obciążonym nakazem (art. 565 § 1 i 2 k.p.c.). Nie jest konieczne wysłuchiwanie pracodawcy małżonka lub jego dłużników.
0 komentarze: