Jak wynika z przeprowadzonych
na przestrzeni kilku ostatnich lat badań statystycznych Ministerstwa
Sprawiedliwości, liczba orzekanych kar grzywny wzrosła z 1/4 do 1/3 liczby
wszystkich skazań. Dodatkowo w powyższym zakresie w dalszym ciągu notowana jest
tendencja zwyżkowa. Z powyższych względów wiedzę w zakresie wykonywania kary
grzywny należy uznać za szczególnie ważną.
 |
Regulacje ustawowe dotyczące
wykonywania kary grzywny znajdują się w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks
Karny Wykonawczy, w artykułach od 44 do 52a.
Przedmiotowa ustawa wskazuje,
iż skazanego na grzywnę Sąd wzywa do jej uiszczenia w terminie 30 dni. W
praktyce przejawia się to wysłaniem przez Sąd wezwania zawierającego wszystkie
niezbędne informacje i dane umożliwiające uiszczenie orzeczonej kary grzywny,
takie jak: numer karty dłużnika czy numer konta bankowego, na który należy
dokonać wpłaty. Ważnym jest, iż termin 30 dniowy liczony
jest od dnia odebrania wezwania.
Nieuiszczenie grzywny w
terminie 30 dni od odebrania wezwania będzie skutkowało podjęciem przez Sąd
dalszych czynności w celu ściągnięcia grzywny w drodze egzekucji. Podkreślenia
wymaga fakt, iż w przypadku bezskuteczności egzekucji Sąd może zarządzić
wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
W
zakresie uiszczenia kary grzywny warto również zwrócić uwagę na instytucję
rozłożenia jej na raty. Postępowanie w niniejszym zakresie może zostać wszczęte
zarówno z urzędu jak i na wniosek.
Rozłożenie
grzywny na raty może nastąpić na okres nieprzekraczający 1 roku w przypadku,
gdy natychmiastowe wykonanie kary grzywny pociągnęłoby dla skazanego lub jego
rodziny zbyt ciężkie skutki albo, wyjątkowo, na okres do 3 lat, ale tylko w
sytuacjach szczególnych wśród których ustawodawca przykładowo wymienia znaczną
wysokość grzywny.
Wniosek
o rozłożenie grzywny na raty składa się do Sądu, który wydał orzeczenie w
pierwszej instancji. Warto nadmienić, iż pierwszy wniosek nie podlega opłacie,
a od ponownego wniosku zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 5 ustawy o opłatach w
sprawach karnych należy uiścić opłatę w wysokości 2% od kwoty grzywny objętej
wnioskiem, nie mniej jednak niż 25 zł.
Wniosek
powinien zawierać:
1.
oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy,
której dotyczy;
2. oznaczenie
oraz adres wnoszącego pismo, numer telefonu, telefaksu i adres poczty
elektronicznej lub oświadczenie o ich nieposiadaniu;
3. treść
wniosku wraz z uzasadnieniem;
4. datę
i podpis składającego pismo.
W treści wniosku należy opisać przedstawione wyżej
okoliczności przemawiające za rozłożeniem grzywny na okres nie przekraczający 1
roku lub 3 lat. Do okoliczności tych zalicza się między innymi: sytuację majątkową, dochody, możliwości zarobkowe oraz
sytuację osobistą i rodzinną. We wniosku warto również zawrzeć: okres spłaty
grzywny, wysokość pojedynczej raty, ilość rat wraz ze wskazaniem terminu
płatności każdej z nich.
Dodatkowo zaleca się
umieszczenie w treści wniosku prośby o wstrzymanie wykonania orzeczenia do
czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku w myśl art. 9 § 4
Kodeksu Karnego Wykonawczego. Jest to
szczególnie istotne ze względu na 30-dniowy termin na uiszczenie grzywny
biegnący od momentu odebrania wezwania. Termin ten może upłynąć zanim Sąd zdąży
rozpoznać przedmiotowy wniosek, a którego upłynięcie zobowiązuje organ do
podjęcia dalszych czynności.
Wspomnieć należy, iż
postanowienie Sądu w przedmiocie rozłożenia grzywny na raty jest zaskarżalne
zażaleniem.
0 komentarze: